Άραγε ο συγγραφέας τι σκεφτόταν όταν το έγραφε.....κατά την δική μου άποψη, είναι η άρνηση που υπάρχει και συνεχίζει να υπάρχει από όλους μας,και στο τέλος όταν το κοριτσάκι πεθαίνει, όλοι την λυπήθηκαν ......αλλά πλέον ήταν αργά......όπως αυτήν την στιγμή κάποιο κοριτσάκι ή αγοράκι πεθαίνει αβοήθητο όσο κάποιοι κοιτάζουν τα ακριβά ρούχα, τα ακριβά αμάξια, τα ρολόγια και όλα τα άχρηστα πράγματα που τους δημιουργεί η ανάγκη να γίνουν αποδεκτοί από αυτούς που δεν θέλουν καν να βλέπουν μερικές φορές.....και τώρα μόλις πέθανε το κοριτσάκι... και τι θα κάνεις;...θα λυπηθείς ξανά και θα συνεχίσεις τα ψώνια... χωρίς πράξεις η λύπη σου είναι ψεύτικη όπως και η ανθρωπιά σου.....για να γίνεις αληθινή η λύπη σου θέλει πράξεις,εφόσον μπορείς γιατί κάποια στιγμή μπορεί και εσύ να βρεθείς στην θέση της.... Βέβαια αυτή είναι μια άποψη και μπορεί όλα αυτά να αποδειχθούν σωστά ή λάθος στο μέλλον, αλλά μην ξεχνάτε, να χρησιμοποιείται την κριτική σας σκέψη.
Β.Λ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου