Ο δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή (Mόλις είσαι πραγματικά στο ΕΔΩ και το ΤΩΡΑ, θα εκπλαγείς με το τι μπορείς να κάνεις και πόσο καλά μπορείς να το κάνεις.)

 

by vneos1987.blogspot

ΠΑΤΡΙΔΑ-Αλκίνοος Ιωαννίδης

Πατρίδα Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει, σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός. Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός. Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν. Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά. Είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα προδομένη από μέσα απ'τους πιο πατριώτες να `χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με το όπλο στο στόμα τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή. Κάτω από ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα, με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανό σαν λεκέδες μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ. "Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν, τι ωραία που πέφτουν....". Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ' τη Σμύρνη στη Δράμα πρόσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα κι ο άλλος Κύπριος φυγάς στο μαύρο τότε Λονδίνο στα 27 του στα δύο τον κόψανε οι Ναζί. Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ' άδειο ξενοδοχείο αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι αύριο θα τραγουδάνε στης πλατείας τη γιορτή. Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη. Είδα να τρέχουν στο δρόμο με τα παιδιά τους στον ώμο κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική. Εδώ στην άσχημη πόλη που απ' την ανάγκη κρατιέται ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπα ζητάει Ολυμπιάδες κι η χώρα ένα γραφείο τελετών. Θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ. Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι κι απ' την Ομόνοια να πετάν' δακρυγόνα στο πυροσβεστικό στο παράθυρο εικόνισμα άνθρωποι σαν λαμπάδες και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό. Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη γραμμή για μια πόρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα. Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας, η καημένη, ο Σολωμός με Armani και την καρδιά ανοιχτή. Δε θέλω ο εαυτός μου να `ναι τόπος δικός μου ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα `ταν αγέννητη η γη δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου ούτε το τέλος του κόσμου. Με τρομάζεις εσύ. Με τρομάζεις, ακόμα, οπαδέ της ομάδας του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο προσεύχεσαι και σκοτώνεις τραυλίζεις ύμνους οργής Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς μισείς τον μέσα σου ξένο. Κι όχι, δεν καταλαβαίνω δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης ( Νεροποντή 2009 )

Μόνο εάν είσαι σκύλος ή γονιός έχεις Ανιδιοτελή αγάπη... (κυρ Πλάτωνας)

Ευτυχία είναι αυτό....

Πια το τρένο απο δω δεν περνά
μα στο ρολόι ανάποδα ο δείχτης γυρίζει
και τα φώτα των φρένων ανάβουν εκεί
βαθιά μες τη νύχτα μια σειρήνα σφυρίζει

Δευτερόλεπτα πριν, χρόνια μετά
Ξαφνικά είμαστε μόνοι σε μια άγνωστη ερημιά
μια φωτεινή επιγραφή
εδώ χάθηκε κάποτε του μύθου η κλωστή.
Ό,τι ζήσαμε πια είναι σχήμα κλειστό
Ό,τι χτίζουμε σκορπάει στον άνεμο
Έτσι είναι γραφτό η ευτυχία είναι αυτό
που περιμένουμε να `ρθει

Μα κάτι ζωντανούς μας κρατά
κι είναι μόνο ένα βήμα, ένα βήμα πιο πέρα
που ο αέρας της πόλης αλλάζει ξανά
τα χιόνια λιώνουν γιορτάζει η μέρα

Τα μαλλιά σου όπως λύνεις μωρό μου μπορεί
και το αίνιγμα του κόσμου να λυθεί
δεν είν’ το τέλος και η καταστροφή
η ευτυχία είναι αυτό
που περιμένουμε να `ρθει

Ό,τι ζήσαμε πια είναι σχήμα κλειστό
Ό,τι χτίζουμε σκορπάει στον άνεμο
Μα άσε ένα φως ανοιχτό η ευτυχία είναι αυτό
που περιμένουμε να `ρθει

Τα μαλλιά σου όπως λύνεις μωρό μου μπορεί
και το αίνιγμα του κόσμου να λυθεί
ένα αόρατο χέρι μας οδηγεί
η ευτυχία είναι αυτό
που περιμένουμε να `ρθει

by vneos1987.blogspot

by vneos1987.blogspot

Φτηνά Τσιγάρα... 1 βδομάδα και 4 μέρες

Μια ιστορία αγάπης ...

[Ιστορίες που έζησε κάποιος άλλος] - Φτηνά Τσιγάρα

Το σ'αγαπώ είναι ύπουλο,κρύβει μια ερώτηση,το μ'αγαπάς'

ΆΚΟΥΣΕ ΤΗ ΣΙΩΠΉ...

Αυτή είναι η ζωή μου

"Φτηνά Τσιγάρα"

[Η πέτρα] - Φτηνά Τσιγάρα

by vneos1987.blogspot